Prologue

 Szedł przez noc rozświetloną neonami
Jego przyszłość ma właśnie się wypalić
Jego twarz - była maską przemocy
Miał to, o co właśnie sięgał do upadłego
Ten punkt, z którego nie ma powrotu
Gdzie nie zostało nic do osiągnięcia

 Zaledwie ślady smutku
Wszystkie łzy pozostały niewypłakane
Zaledwie echa szaleństwa
Wszystkie jego zachcianki umarły
Pogrzebał swe marzenia
Ale koszmary pozostały żywe
Uzależnienie jest jak ogrodzenie
Które trzyma cię z daleka od drugiej szansy
Gdy droga do wolności kończy się

 Alkohol, narkotyki, i cała reszta
Poszedł ulicą jednokierunkową
Która doprowadziła go do desperacji
Nauczył się cięższej drogi
By kraść, walczyć i oszukiwać
Tu nie zostało nic do nauczenia
W głębi duszy swej, znalazł
Słowa, których miał się nauczyć:
Stąd nie ma odwrotu...